ben burada üç kişi

Gözlerini açtığında henüz daha saatleri  doldurmamış bir yaşantın varken dünyada kendini görebilmek hatta uzun süredir kendinle birlikte olmak..Onun ifade etmek istediklerini onun yerine düşünmek, gülümsemelerine ortak olmak.Henüz bir bebeğin farkındalığı yokken kendine istediğin kadar bakmanın özgürlüğünü farkedebilmek.Dünyada kaç kişiye denk gelir?

Bir gün 'gözlerinin dolması halinde bunun nedenini bilmek; hissetmek, kahkahalarına ortak olabilmek, mutsuz gözlerini güldürebilmek, karnına ağrılar sokabilmek ya da aklına gelmeyecek her türlü olaya çözüm yolu bulabilmenin bu kadar kolay ve seninkiyle aynı olabileceğini hayal edemediğin dünyaya kendi dünyandan birini getirebilmek' diye bir şey var deseler bu denli gerçek olacağına inanmazdım.Kendi benliğinden, gözlerinden hislerinden fazlası..

Durduk yere katıla katıla ağlıyorsun hemde onun gözleri doldu diye ya da saatlerce gülüyorsun onun morali bozuk tebessüm etsin diye.O sen ağlıyorsun diye ağlamaya başladığında sanki o ağlatmış gibi kızıyorsun ‘sen neden ağlıyorsun?’ diye, canın acırken bile onunki acımasın istiyorsun, kendin ölürken bile ‘gül yalvarırım’ diyorsun.

Yürürken neye dikkat ediyorsan aynısına dikkat eden; aynı yorumu yapan, bir şeyleri gösterme gereği duymadığın, 'zaten o görüyordur’ diyebildiğin, her duygunun ortak olduğu, her fotografta 'hayır bu benim' diyebildiğin ya da 'benim yerime sen gitsen' diye teklif etme özgürlüğüne sahip olduğun bir ikizin var bu dünyada.

Bir de, bunlardan 2 cümleyi -‘benim yerime sen gitsene’ ve ‘hayır bu benim!’- dile getirmek dışında her şeyiyle -fiziki faklılıklar, doğum tarihinini de göz ardı ederek-  bu cümlelerin üçüncü ortağı olan ‘ablan’.
Begüm’üm ve Cansu’m a.